به خاطر اتفاق خیلی بدی که پیش آمده است خیلی ناراحت هستم . گویی همه چیز دست به دست هم دادند تا نتیجه یک کار ۸ ساله دود شود و هیچ اثری از آن در هیچ کجا نباشد. ای عجب …
قضیه از این قرار است که وبلاگ اسپرانتو که از اسفند ۱۳۸۳ در اینجا نوشته‌ام از بین رفته است و به هیچ عنوان هم قابل بازیافت نیست و شوربختانه هیچ آرشیوی هم از آن نیست.
اما حکایت چیست؟
پس از اینکه متوجه چنین ضایعه ای شدم بلافاصله با علیرضا شیرازی مدیر بلاگفا که از دوستان قدیم هست تماس گرفتم و پرسیدم که چرا چنین شده است؟ پاسخ این بود که در خرداد ماه سایت یک مشکل فنی داشته و به کاربران اطلاع داده شده که از وبلاگشان بک آپ بگیرند اگر در حال به‌روزرسانی هستند و اگر مطلبی را پست نکنند مشکلی پیش نخواهد آمد.
فاز اول فاجعه: ایمیلی که نامه هشدار بدان ارسال شده به ایمیل سایت سبزاندیشان بوده که دسترسی به آن دیگر وجود ندارد و طبعاً هرگز به دست من نرسیده تا در جریان باشم.
فاز دوم فاجعه: دوست ارجمند کیهان صیادپور وبلاگ را به روز می‌کند (بی آن که اطلاعی از اوضاع داشته باشد) و چون پشتیبان گیری صورت نگرفته همه مطالب قبلی از بین می‌روند با ارسال پست ۱۹ خرداد.
فاز سوم فاجعه: بنا به گفته شیرازی حتی اگر همان روزها کسی اطلاع می‌داد، امکان برگرداندن آرشیو ممکن بوده است اما در این فرصت هم هیچ کسی متوجه جریان نشده حتی کیهان عزیز که وبلاگ را به روز کرده و قاعدتاً می‌بایستی زودتر از همه متوجه مشکل می‌شده. و این‌چنین شده که آلان همه چیز از بین رفته است جز آرشیوی که در پرشین بلاگ از ابتدا تا اسفند ۱۳۸۳ به صورت کامل و از آن به بعد برخی پست‌هایی که مشترکا در هر دو وبلاگ گذاشته بود.
یک چند روزی حتی با خودم هم قهر بودم و فوق‌العاده ناراحت … دیدم در روند از بین رفتن این وبلاگ همه چیز دست به دست هم داده‌اند تا آرشیو نابود شود و کاری هم نمی‌توان کرد. این هشداری هست برای ما که تخم مرغ‌ها را در یک سبد قرار ندهیم و متأسفانه من قرار داده بودم.
از دوستان پوزش می‌خواهم. فقط در ایران می‌توان چنین فاجعه ای را انتظار داشت و شوربختانه اتفاق افتاده است در کجای جهان سروری همه داده‌ها را نابود می‌کند بی آنکه کپی آن‌ها را داشته باشد؟
